به وسعت یک دریا

                      و

  به تاریکی یک اسمان بی ستاره

  اری تنهاییم وسعتی بس تاریک دارد...

   تنهایم به اندازه سکوت یک دشت

                        و

    تنهایم به اندازه غربت تمام عصرهای جمعه

   اری تنهاییم سکوتی بس غریب دارد...

   میدانم که هرگز پیدا نخواهد شد 

    ان کس که مرهم این تنهایی باشد

 اری تنهایی به این اندازه وسیع و به این اندازه غریب

 مرهمی بس عظیم میخواهد که یافتنش محال است...